ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เราได้สอน Graphic Recording ให้กับผู้คนมากมายจากหลากหลายสายงาน แต่มีเรื่องราวบางเรื่อง…ที่ยังคงอบอวลอยู่ในใจเสมอ

หนึ่งในนั้นคือเรื่องของคุณอ้วน คุณไอซ์ และคุณมีนา — วิศวกรทั้งสามคนจากทีมเดียวกันในองค์กรแห่งหนึ่ง พวกเขาไม่ได้มาด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม แต่พวกเขามาด้วยหัวใจที่เปิดกว้างและตั้งใจจะเรียนรู้ ทั้งสามมาเรียนตั้งแต่คอร์ส Visual Confidence ที่สอน basic ทุกอย่างสำหรับคนที่วาดไม่เป็น หรือมือใหม่ แล้วต่อมาในคอร์ส Graphic Recording ซึ่งเราได้เห็นพวกเขาฝึกฝนอย่างจริงจัง

แม้จะไม่ได้มีพื้นฐานด้านการวาดแบบนักวาด แต่ทุกคนตั้งใจ ฟังอย่างลึกซึ้ง จับประเด็น และลงมือฝึกด้วยความตั้งใจจริง เราฝึกกันหนักมาก ๆ ในคอร์สและต่อเนื่อง
หลังจบคอร์ส เรายังคงสื่อสารกันต่อผ่านช่องทางออนไลน์
บางครั้งเราส่งการบ้านให้ พวกเขาส่งคำถามกลับมา มีการแลกเปลี่ยนเทคนิค และแนวทางการปรับใช้ให้เหมาะกับงานของตัวเอง
สำหรับเรา…การได้เห็นนักเรียน “นำไปใช้จริง” คือความสุขอย่างหนึ่งที่อธิบายได้ยาก

วันหนึ่ง คุณอ้วนส่งข้อความมาปรึกษา
ว่าเขาและเพื่อนอีกสองคนได้รับมอบหมายให้ทำ Graphic Recording บนเวทีใหญ่ขององค์กร
เป็นงาน Symposium ที่มีผู้เข้าร่วมจากหลายแผนก หลายฝ่าย
เดิมทีจะมีทีมกราฟิกประจำขององค์กรดูแล แต่ครั้งนี้…พวกเขาต้องขึ้นเวทีร่วมกับทีมหลัก

ฟังดูอาจเหมือนเรื่องเล็กสำหรับบางคน
แต่สำหรับนักเรียนที่เพิ่งฝึกวาด ฟัง คิด และจับประเด็นอย่างเป็นระบบได้ไม่นาน
นี่คือ “เวทีจริง” ที่ไม่ใช่แค่ฝึกในกระดาษ…แต่ต้อง “รับฟังและถ่ายทอดการบรรยายในงานใหญ่”

ในคอร์ส เราได้ฝึกเสมือนจริงทั้งเรื่องการเตรียมตัว เทคนิคการวางภาพ รวมถึงการจัดการพื้นที่กระดาษ และวิธีรับมือเมื่อเจอปัญหาหน้างาน
แล้ววันหนึ่ง…ผลงานของพวกเขาก็ถูกส่งกลับมาให้เราดู
จำได้ว่าคุณไอซ์เขียนว่า

“ทำงานได้ราบรื่นและภูมิใจมากที่สามารถทำได้สำเร็จด้วยดี มีความสุขมาก ๆ ค่ะ"

‍

คำสั้น ๆ แบบนั้น อาจดูธรรมดา
แต่สำหรับคนเป็นครูผู้สอน…มันไม่ธรรมดาเลย
มันคือช่วงเวลาที่เรารู้ว่า สิ่งที่เราสอน มันไปไกลกว่าการวาดให้เป็น
แต่มันพาให้ผู้เรียน “กล้าขยับ” และ “กล้าใช้” ในพื้นที่จริงของตัวเอง

Graphic Recording ที่คนไทยรู้จักกันในชื่อ Visual note ไม่ใช่แค่การวาดภาพให้สวย
บางครั้ง…มันคือการเปลี่ยนคนธรรมดา ให้กลายเป็น “คนที่ฟังลึกกว่าที่เคย”
“คิดเป็นระบบกว่าที่เคย”
และ “สื่อสารกับผู้คนรอบตัวได้ในแบบที่เขารู้สึกว่าเรา "เข้าใจจริง ๆ""

‍

ทักษะนี้จะว่ายากก็ยาก จะว่าง่ายก็ง่าย
เพราะแม้จะฟัง session เดียวกัน วาดหัวข้อเดียวกัน
แต่งานของแต่ละคนก็จะ “ต่าง” กันเสมอ
ไม่ใช่แค่ลายเส้นหรือสไตล์ — แต่คือมุมมอง วิธีคิด และคุณภาพในการ capture and share
‍Value ของ Graphic Recording
ต่อ ผู้รับสาร คือความเข้าใจที่รวบรัดและมีภาพนำทาง
แต่ Value ต่อ ผู้วาดเอง คือประสบการณ์ใหม่ ทักษะใหม่ และการจัดระบบความคิดอย่างเฉียบคม
มันคือการ “ฟัง–คิด–วาด” บนกระดานใหญ่ ในเวลาจริง บนเวทีที่ใครก็เห็น
และสิ่งนี้…ไม่ใช่ทุกคนจะทำได้ในยุคที่ใครก็เป็นผู้ผลิตสื่อ
ไม่ใช่ทุกคนจะผลิต “สื่อที่ขยับใจคน” ได้จริง

สำหรับเรา
การได้เห็นนักเรียนก้าวขึ้นไปบนเวทีนั้น
ไม่ใช่แค่ความภูมิใจ
แต่มันคือบทพิสูจน์ว่า

“ภาพที่เราใช้…ไม่ได้เปลี่ยนแค่กระดาษ แต่มันเปลี่ยน ‘คน’ ได้ด้วย”

=====

อยากฝึกได้บ้าง อยากทำได้แบบนี้
เรียนกับผู้รู้จริงที่สอนมาแล้วหลายปี ให้กับคนหลากหลายสายอาชีพ ทั้งในไทยและต่างประเทศ
inbox มาคุยกันนะคะ
ที่ fb artipania (รูปโลโก้ขาวบนแถบสีแดงด้านล่าง) ได้เลยค่ะ